بعضی آدما فقط باید تو زندگیت باشن...
باید داشته باشی شون و به کسیَ م نگی که داری شون ُ حتا فخرِ شونُ نفروشی...
قایم شون کنی گوشۀ دلتُ فقط خودت بدونی چه حسی نسبت بهِ شون داری...
حتا تر گاهی وقتا نباید به خودشونَ م بگی که چقد دوسشون داری یا چقد برات مهمَ ن!
باید دو دوستی خوبی های نابِ شون رو بچسبی ُ به هیشکی اجازه ندی ازت بگیرن شون... حتا به خودت!
این آدمایِ سفید رو باید مثه خوشمزه ترین شکلاتای دنیا که از ترس تموم شدن شون کم کم میخوریم شون، کم کم به خوردِ روحت بدی شون که یه وقت تموم نشن :)
بعضی آدمایِ عزیز دلم...
دوستِ تون دارم و می‌دونم که نمی‌دونین چقد... و خب راضیَ م از ندونستن‌تون...:)
هیچ وقت تموم نشین خب؟!
+دارم سعی می کنم برگردم به نوشتن...
این نوشته ها اصن شبیه سبک من نیستن هر چند :)
+اسفندمون مبارک
یاعلی
