یه مدتیه که یه حسی بدجوری داره قلقلکم میده برگردم به وبلاگ نویسی...
.البته بیشتر دلم یه جایی میخواد که مجبور نباشم سانسور کنم<_>
تقریبن هیچکدوم از پستای دلنوشتهم نبودن که یکی دوخط نسبت به متن اصلی کمتر نشده باشن...
اونایی که منو بیشتر میشناسن میدونن در عین برون گرایی، درون گرام و خیلی عادت ندارم اوت ته مه های دلم رو به سادگی بروز بدم...
نه اینکه بلد نباشم.اتفاقا زیادی بلدم...
ولی خب متاسفانه کنجکاویهای زندگی حقیقی به شکل وسیعتر و بیقیدترش وارد فضای مجازیهم شده:(
شاید یک وبلاگ ناشناس و بیپروا و بدون سانسور نوشتن
شاید هم با همون روال گذشته و همینجا...
کسی چه میدونه...
+از آرزوها..
یاعلی