گاهی وقتا دلم میخواد روح باشم!
روح بودن اتفاق خوبیِ به نظرم...
چون خیلی اتفاقا میتونه برا ادم بیفته!
حالا صرف نظر ازینکه چه جوری روحی خواهم بود...
ولی یه خوبی خیلی خوبی داره!
میتونم ساعت ها از نزدیک به اونایی که دوستشون دارم زل بزنم و نگاهشون کنم
بدون اینکه با سوالِ " چته! خل شدی!؟ چرا اینجوری نگام میکنی؟!" مواجه بشم...
و اون شخص مورد نگاه حتا منُ نبینه! (دلش بسوزه حتا!)
اینقد نگاه کنم که سیر باشم ...
یا مثلن هر جایی رو که دوست داشته باشم برم و ببینم و بگردم...
البته نمیدونم اگه روح بشم اجازه همچین کارای بهم داده میشه یا نه...
ولی خب اینم یه فانتزیِ دیگه!:))
یاعلی
حق مطلبو به جا آوردن دوستان