یاااد ایااااامی

چقدرررر دلم می‌خواست هنوزم مثه قدیما هر چیزی که اطرافم اتفاق میفتاد برام یه سوژهٔ دل_نویسی می‌شد‌

بعدش تندی خودمُ می‌رسوندم به وبلاگمُ با همون سبک خاصِ خودم می‌نوشتمش و هی زود به زود سر می‌زدم که کی چی نوشته و کی چه نظری گذاشته و ...‌

‌

چقدرررر اون روزا دور شدن...‌

‌

وقتایی که به نت دسترسی نداشتم نُت گوشی‌م پر می‌شد از‌ دل‌نوشته‌هایی که در اسرع وقت بنویسم‌شون تو وبم...‌

‌

چقدر اون روزا خوب بودن...‌

‌

با خالی‌ترین ذهنی که ممکنه صفحه پست جدید رو باز کردم، فقط چون دلم برا گذشته‌ها تنگ شده بود...‌

‌

یاعلی